ΤΟ ΑΖΩΤΟΝ

Παρότι δε στην ατμόσφαιρα βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες (78 % ) δεν μπορούν να το δεσμεύσουν παρά μόνο κάποια φυτά–δένδρα και τα οποία αποκαλούμε εκ της ευχέρειας που έχουν να δεσμεύουν το άζωτο αζωτοδεσμευτικά.

Τέτοια είναι ως δένδρα η ακακία ,η χαρουπιά κ.λ.π. και ως φυτά τα κουκιά, ο βίκος, τα λούπινα, το τριφύλλι κλπ.

Η ελιά ανήκει στην κατηγορία των δένδρων που δεν μπορούν να πάρουν από την ατμόσφαιρα Άζωτο.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να λιπάνουμε με χημικά Αζωτούχα λιπάσματα με τις όποιες συνέπειες ή κατά την βιολογική πρακτική να σπείρουμε αζωτοδεσμευτικά π.χ. κουκιά, βίκο κλπ. και να ενσωματώσουμε τα φυτά αυτά στο έδαφος κατά την πρώτη περίοδο της άνθισης τους.

Ο πρώτος από τους παραπάνω τρόπους συνεπάγεται κόστος αγοράς λιπασμάτων, κόστος μεταφοράς στο χωράφι , εργατικά για τον διασκορπισμό τους ,κόστος ενσωμάτωσης τους στο χωράφι για όσους τα ενσωματώνουν αλλά το ποιο σημαντικό τουλάχιστον κατά την βιολογική καλλιέργεια υποβάθμιση της τροφής λόγω ελλειμματικότητας σε Νιτρώδη κλπ.
Επίσης να σημειώσουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει ευχέρεια χρόνου από τον καλλιεργητή την στιγμή που θα πρέπει να πέσουν τα λιπάσματα.

Θέλω να πω πόσες και πόσες φορές δεν βάλαμε λιπάσματα στα χωράφια μας επειδή την στιγμή που έπρεπε εμείς δεν είχαμε χρόνο και όταν είχαμε χρόνο ήταν ήδη αργά. Η περίπτωση αυτή αφορά καλλιεργητές όχι κατ’ επάγγελμα αγρότες αλλά έχοντας μία άλλη κύρια εργασία και συμπληρώνοντας το εισόδημα τους με την καλλιέργεια της ελιάς.
Δηλαδή αφορά τους συντριπτικά περισσότερους καλλιεργητές ελιάς.