ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ;

Αφού ρίξουμε τον σπόρο στα αυλάκια ή στον κύκλο που έχουμε δημιουργήσει σκεπάζουμε με λίγο χώμα και σε πάχος 2-3 φορές της μεγαλύτερης διαμέτρου του σπόρου. Εάν δε, είναι εύκολο επειδή ο σπόρος των αγριοαζωτοδεσμευτικών είναι ψιλός πιέζουμε την τελική επιφάνεια του χώματος.
Εναλλακτικά δε, ειδικά εάν ο σπόρος που έχουμε είναι λίγος ,μπορούμε να βάλουμε το φθινόπωρο σπόρο σε μικρά κουτάκια και όταν φυτρώσει και το κάθε φυτό γίνει μερικά εκατοστά τα μεταφυτεύουμε κάτω από τα δένδρα.
Η δεύτερος τρόπος απαιτεί περισσότερη εργασία καταρχήν πλην όμως είναι περισσότερο αποτελεσματικός.
Είτε έτσι είτε αλλιώς είναι λογικό να περιμένουμε ότι δεν θα προκόψουν όλα τα είδη που θα προσπαθήσουμε να εγκαταστήσουμε. Επειδή κάθε είδος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες .Άλλο προκόβει σε κάποια χωράφια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και άλλα σε άλλα. Επειδή όμως εμείς δεν το γνωρίζουμε καλό είναι να δοκιμάζουμε διάφορα είδη και να επικρατούν όποια προσφέρονται σε κάθε χώρο.
Το σημαντικό είναι να εγκαταστήσουμε κάτω από κάθε δένδρο διάφορα είδη και όχι μόνο ένα είδος.
Επίσης δεν είναι απαραίτητο να σπείρουμε πολλούς σπόρους κάτω από το δένδρο την πρώτη φορά. Αρκεί να εγκατασταθεί το κάθε είδος έστω και με μία μονάδα. Την επόμενη χρονιά θα πολλαπλασιαστεί από μόνο του. Βλέποντας ποια από όλα τα είδη προσφέρονται σε κάθε χωράφι θα εστιάσουμε στα συγκεκριμένα είδη για το συγκεκριμένο χωράφι για τα επόμενα ένα με δύο έτη μεταφέροντας απλά σπόρους από τα εγκατεστημένα στο χωράφι μας φυτά σε σημεία που λείπουν.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΟΙΠΩΝ ΦΥΤΩΝ ( ΕΚΤΟΣ ΑΓΡΙΟΑΖΩΤΟΔΕΣΜΕΥΤΙΚΩΝ )

Βέβαια, εκτός από αγριοαζωτοδεσμευτικά είναι καλό να εγκαταστήσουμε στον ελαιώνα κάτω από την κόμη της ελιάς και λοιπή βλάστηση. Όποια βλάστηση και εάν υπάρξει θα είναι χρήσιμη. Περισσότερο όμως χρήσιμη θα είναι η βλάστηση φυτών με βαθιές ρίζες π.χ. ταγή ,κριθάρι. Για τους ίδιους με τους παραπάνω λόγους που εγκαθιστούμε αγριοαζωτοδεσμευτικά αντί αζωτοδευσμευτικά είναι προτιμότερο να εγκαθιστούμε αγριοταγή, αγριοκρίθαρο αντί ταγή και κριθάρι.

Βέβαια προσπαθούμε όσο μας παίρνει και όσο μπορούμε να ελέγξουμε την λοιπή αυτή βλάστηση να είναι περίπου στο ένα τέταρτο της βλάστησης των αζωτοδεσμευτικών.

Προτιμούμε δε στη λοιπή βλάστηση φυτά με βαθιά ρίζα επειδή κατεβαίνοντας η ρίζα βαθιά στο χώμα κάτω από την κόμη του δένδρου στην ουσία οργώνουμε το χωράφι μ’ ένα τρόπο μόνιμο και ανέξοδο. Συγκεκριμένα όταν ξεραθεί αυτή η βλάστηση όλο το ριζικό σύστημα και εκείνο ξηραίνετε και πέρα της φυσικής λίπανσης που δημιουργεί η οργανική ουσία από το οποίο αποτελείται δημιουργούνται στοές στο έδαφος για να μεταφερθεί αέρας και νερό στο ριζικό σύστημα της ελιάς.

Επίσης τα αγριοαζωτοδεσμευτικά και τα οποία καταρχήν απλώνονται στο έδαφος εάν έχουν μία βάση για να στηριχτούν όπως αγριοκρίθαρα, αγριοταγή τότε πλέκουν πάνω τους – αναρριχώνται και ουσιαστικά δημιουργείται μία ζουγκλοειδής κατάσταση κάτω από την ελιά.
Εννοείται όταν γίνει η εγκατάσταση της παραπάνω βλάστησης τότε κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ζουγκλοειδής κατάσταση όπως την περιγράψαμε χωρίς εμείς να κάνουμε το ελάχιστον.
Μάλλον το άριστον θα είναι να εγκαταστήσουμε καταρχήν τα αγριοαζωτοδεσμευτικά και σε μία επόμενη φάση την υπόλοιπη βλάστηση. Η λοιπή βλάστηση για να αναπτυχθεί χρειάζεται και εκείνη άζωτο. Ας δημιουργηθεί λοιπόν πρώτα επάρκεια αζώτου με την εγκατάσταση των αγριοαζωτοδεσμευτικών και σε μία επόμενη φάση εγκαθιστούμε την υπόλοιπη βλάστηση – Διαφορετικά το άζωτο που θα χρειαστούν θα το πάρουν από το υπάρχον της γης προφανώς στερώντας το από τις ελιές.
Επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι εκτός από την βλάστηση που θα προκύψει λόγω των σπόρων που θα μεταφέρουμε οι ίδιοι θα προκύψει και λοιπή πλούσια φυσική βλάστηση. Ο λόγος είναι ότι ξεκινώντας την παραπάνω εγκατάσταση όλων αυτών των φυτών ο χώρος μας θα αποτελέσει πεδίον έλξεως της πανίδας της περιοχής. Θα έρχονται για παράδειγμα τα πουλάκια και οι λαγοί της περιοχής επειδή θα βρίσκουν πλούσια και ποικίλη τροφή. Προφανώς θα κοπρίζουν το χωράφι μας μεταφέροντας ταυτόχρονα με τα κόπρανα τους χίλιους διαφορετικούς σπόρους που έχουν φάει από όλη την γύρω κοντινή και μακρινή περιοχή. Από ότι γνωρίζετε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος βλάστησης σπόρων από την μεταφορά του σε κόπρανα πουλιών , ζώων.

ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΛΑΙΩΝΑ ( ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΚΟΜΗΣ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ )

Τούτο είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο και για το οποίο περιληπτικά και μόνο
προς το παρόν μπορούμε να αναφερθούμε.
Η πρώτη μας έγνοια είναι η βιοποικιλότητα.
Όσο γίνεται περισσότερα διαφορετικά δένδρα ή φυτά ανάλογα με την πυκνότητα των υπαρχόντων ελαιοδέντρων θα προσθέσουμε .Η βλάστηση δε αυτή θα πρέπει να δημιουργεί καλή συμβίωση με τις ελιές και από την άλλη να μπορούμε να έχουμε ένα ή παραπάνω εισοδήματα εξαιτίας της.
Παράδειγμα ενός τέτοιου δένδρου είναι η Χαρουπιά. Παράδειγμα άλλου τέτοιου φυτού είναι η Κάπαρη. Περιφερειακά δε στο κτήμα εάν υπάρχει άγρια βλάστηση παράδειγμα σκίνος καλά είναι να μην την αφαιρούμε.

ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ

Κάποια στιγμή θα πρέπει να μαζέψουμε τις ελιές. Εννοείται ότι θα πρέπει να έχουμε θερίσει την βλάστηση αυτή για να στρώσουμε τα δίχτυα και να πέσουν πάνω οι ελιές.
Σήμερα σχεδόν όλοι οι ελαιοκαλλιεργητές διαθέτουν χορτοκοπτικά. Μάλιστα αρκετοί από τους ελαιοκαλλιεργητές ούτως ή άλλως θερίζουν την υπάρχουσα βλάστηση κάτω από τις ελιές. Θεωρούμε ότι αυτή είναι η άριστη διαδικασία.

Ο θερισμός μπορεί να γίνει όποτε θέλουμε ή καλύτερα όποτε μας εξυπηρετεί από την στιγμή της ωρίμανσης των σπόρων της βλάστησης μέχρι την στιγμή που θα μαζέψουμε τις ελιές. Οι σπόροι πρέπει να πέσουν στη γη και να ξαναφυτρώσουν την επόμενη χρονιά. Για να γίνει όμως αυτό οι σπόροι πρέπει να είναι ώριμοι.
Χρονικά για τον τόπο μας το τοποθετούμε από τα τέλη του Ιουνίου και μετά.

Σε περιοχές μάλιστα που έχουν αυξημένες πιθανότητες πυρκαγιών (κοντά σε κεντρικούς πολυσύχναστους δρόμους κλπ.) προτείνουμε να θερίζονται το πρώτο αυτό διάστημα.
Θεωρούμε ότι και εάν ακόμα προκύψει πυρκαγιά ,στην περίπτωση που έχει θεριστεί η βλάστηση, θα κάψει μόνο την παραπάνω στρωμνή και ουσιαστικά θα αφήσει ανέπαφο ή έστω με ελάχιστες ζημιές τον ελαιώνα.

ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΛΑΣΤΗΣΗ

Θερίζοντας λοιπόν την παραπάνω πλούσια βλάστηση και αφήνοντας την να πέσει στον ίδιο χώρο δημιουργείτε ένα παχύ στρώμα εδαφοκάλυψης. Προφανώς η εδαφοκάλυψη αυτή θα δημιουργήσει μία άλλη κατάσταση στο χώρο κάτω από την ελιά συγκρίνοντας την κατάσταση τούτη με ένα γειτονικό χωράφι όπου αντί όλων τούτων έχουν φρεζάρει και πιθανόν ξαναφρεζάρει και ουσιαστικά ξεκληρίζοντας κάθε χορταράκι που υπήρχε στον τόπο τούτο. Έτσι ο ήλιος του καλοκαιριού θα καίει λιγότερο το χώμα ,θα βοηθούνται λοιπόν εκ τούτου οι ρίζες της ελιάς.
Εννοείται θα υπάρχει λιγότερη ανάγκη για πότισμα των ελαιοδέντρων πράγμα σημαντικό για τον τόπο μας που συνήθως μας λείπει το νερό άρδευσης.

Άπειροι μικροοργανισμοί σε ποικιλίες και ποσότητες θα δημιουργηθούν κάτω και μέσα στην εδαφοκάλυψη , δημιουργώντας φυσικές ισορροπίες και ως εκ τούτου υγεία στο χώμα και κατ’ επέκταση στα ελαιόδεντρα

Το νερό της βροχής – δηλαδή το καλύτερο ποιοτικά νερό που μπορούν να ποτιστούν τα ελαιόδεντρα όταν πέφτει παραμένει στο χώμα δηλαδή το απορροφά η γη λόγω της εδαφοκάλυψης ενώ διαφορετικά θα το έπαιρνε το ρυάκι , το ποτάμι , η θάλασσα.
Εννοείται ότι όλη αυτή η εδαφοκάλυψη προστατεύει με τον καλύτερο τρόπο φαινόμενα διάβρωσης και έκπλυσης των εδαφών.